Eerste dag
Blijf op de hoogte en volg Sandra
15 Maart 2016 | Oeganda, Kampala
Gisteravond naar Schiphol toe met Sjoerd, Ilse en mijn ouders. Heel dubbel gevoel om weg te gaan, maar toch maar in dat vliegtuig gestapt.
De eerste vlucht zat ik gezellig knus tussen bijzondere idonesische mannen die ook iet wat meer geluid maakte dan mijn koptelefoon kon overstemmen.
In Dubai aangekomen de avondvierdaagse naar mijn gate gelopen en op naar een vlucht met alleen maar slapen.
In Entebbe aangekomen moest ik door heel veel verschillende controles en eigenlijk moest ik een kamer in, maar ben naar buiten gelopen. Ben niet achtervolgt dus zal wel goed zijn. Daar stond Charles (dat weet ik nu pas na 15x vragen) mij keurig op te wachten met zijn zoontje Emmanuel ofzo.
De reis van Entebbe naar Kampala was vol met motors, motors, motors en motors. Allemaal zonder helm of hun helm over de koplamp.. Met bananen, geiten, 4 mensen, kleine kinderen, doeken, kleren, geen idee wat allemaal er op die motors werd meegenomen. Veel mensen langs de kant en veel armoede. Maar de mensen zijn overal aardig. Deze rit maakte ik trouwens met de chauffeur die mij op kwam halen van Entebbe.
Stoplichten staan aan, maar hebben geen functie en een 2 baans weg word met 3 auto's en een paar motors over de breedte bereden. Bij het winkelcentrum moest ik natuurlijk gecontroleerd worden en werd m'n tas opengemaakt en voor de vorm erin gekeken. (mijn tas kon niet helemaal open door een klipje).
Ook in het ziekenhuis geweest en ik weet niet wat google heeft gefotografeerd, maar zo ziet het er niet uit. Het is iet wat minder modern, schoon en mooi. Maargoed wel weer aardige mensen. Ze waren wel moe, want was al bijna 17:00 en dan doen ze niks meer want dan is de werkdag klaar.
Morgen om 7:50 in het ziekenhuis zijn, waar ik met mijn orientatie heen ga lopen! Daar ga ik als het goed is dan praten met de 'diabetes verpleegkundige'. Er zaten daar trouwens vandaag mensen te wachten in de wachtkamer, maar het was 17:00 dus die konden weer naar huis.
Mijn kamer is prima, warmte is wel even wennen, maar ja als Nederlander moet je toch wat te zeuren hebben he.
Ik heb gelukkig wel wifi en ik zit bij nonnen en priesters in het gebouw dus dat word op tijd naar bed en keurig gedragen. Gelukkig verstaan ze geen Nederlands en kennen ze Ilse niet.. Dat moet ik namelijk helemaal geheim houden hier, dus Ilse je bent mijn beste vriendinnetje!
Straks mijn eerste avondmaal (om exact 19:30) met mevrouw de nonnen en meneer de priesters. Vriendelijke mensen!
De eerste vlucht zat ik gezellig knus tussen bijzondere idonesische mannen die ook iet wat meer geluid maakte dan mijn koptelefoon kon overstemmen.
In Dubai aangekomen de avondvierdaagse naar mijn gate gelopen en op naar een vlucht met alleen maar slapen.
In Entebbe aangekomen moest ik door heel veel verschillende controles en eigenlijk moest ik een kamer in, maar ben naar buiten gelopen. Ben niet achtervolgt dus zal wel goed zijn. Daar stond Charles (dat weet ik nu pas na 15x vragen) mij keurig op te wachten met zijn zoontje Emmanuel ofzo.
De reis van Entebbe naar Kampala was vol met motors, motors, motors en motors. Allemaal zonder helm of hun helm over de koplamp.. Met bananen, geiten, 4 mensen, kleine kinderen, doeken, kleren, geen idee wat allemaal er op die motors werd meegenomen. Veel mensen langs de kant en veel armoede. Maar de mensen zijn overal aardig. Deze rit maakte ik trouwens met de chauffeur die mij op kwam halen van Entebbe.
Stoplichten staan aan, maar hebben geen functie en een 2 baans weg word met 3 auto's en een paar motors over de breedte bereden. Bij het winkelcentrum moest ik natuurlijk gecontroleerd worden en werd m'n tas opengemaakt en voor de vorm erin gekeken. (mijn tas kon niet helemaal open door een klipje).
Ook in het ziekenhuis geweest en ik weet niet wat google heeft gefotografeerd, maar zo ziet het er niet uit. Het is iet wat minder modern, schoon en mooi. Maargoed wel weer aardige mensen. Ze waren wel moe, want was al bijna 17:00 en dan doen ze niks meer want dan is de werkdag klaar.
Morgen om 7:50 in het ziekenhuis zijn, waar ik met mijn orientatie heen ga lopen! Daar ga ik als het goed is dan praten met de 'diabetes verpleegkundige'. Er zaten daar trouwens vandaag mensen te wachten in de wachtkamer, maar het was 17:00 dus die konden weer naar huis.
Mijn kamer is prima, warmte is wel even wennen, maar ja als Nederlander moet je toch wat te zeuren hebben he.
Ik heb gelukkig wel wifi en ik zit bij nonnen en priesters in het gebouw dus dat word op tijd naar bed en keurig gedragen. Gelukkig verstaan ze geen Nederlands en kennen ze Ilse niet.. Dat moet ik namelijk helemaal geheim houden hier, dus Ilse je bent mijn beste vriendinnetje!
Straks mijn eerste avondmaal (om exact 19:30) met mevrouw de nonnen en meneer de priesters. Vriendelijke mensen!
-
15 Maart 2016 - 17:51
Astrid:
Wat een leuk verslag!
Je hebt al aardig wat gezien en hopelijk kom je morgen (met jouw oriëntatie) op tijd bij het ziekenhuis.
Liefs -
15 Maart 2016 - 18:02
Ilse:
Leuk om te lezen San. Suc6 met de warmte!
Geniet van deze bijzondere ervaring!
Andere Ilse -
15 Maart 2016 - 18:14
Thea:
Goed tussen de nonnen nog wat christelijke opvoeding misschien in het kerkkkoor.
Maar succes en geniet. -
15 Maart 2016 - 21:42
Miriam Steur:
Leuk om te lezen! Geweldig dat je deze kans pakt! Ik wens je een heel mooie tijd! Groetjes Miriam -
16 Maart 2016 - 19:11
Joni:
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen, San! :) Ik hou je in de gaten! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
