Nankya

Nankya (spreekt uit als: Nantja) is mijn bijnaam op de operatiekamers.

Zondag heb ik voetbalschoenen van een aantal meiden van Ter Leede weggegeven bij de mannen/jongens op het voetbalveld waar ik regelmatig even ga kijken. Ik had van tevoren in gedachte wie ik wilde geven. Het geven ging met wat uitdagingen gepaard.. Er werd nog een paar gestolen, waar ik er 5 achteraan heb gestuurd en er kwamen zo een 30 mannen op me af gerend die ook wilde. Vervolgens werd ik nog achtervolgt naar mijn kamer terug, maar die heb ik duidelijk gemaakt dat ik dat niet waardeerde en die ging toch wel heel snel weg. Het tenue van de meiden van Ter Leede heb ik niet gegeven aan de vluchtelingen groep waarvoor ik het in gedachte had. Dit leek mij niet zo een veilig plan voor mezelf.
Maandag 2 bevallingen gezien waarvan 1 een stuitbevalling.. Zeer vreemd om een lichaam van een baby uit de moeder te zien met het hoofd er nog in.... Ze konden van tevoren geen hartslag horen, want de dobbler (apparaatje om te luisteren naar de bloedstroom) deed het niet. De gel van de echo was op dus dat was ook geen optie. Ze hoorde met een stethoscoop enzo niks, maar toch werd het geen keizersnede, maar een natuurlijke bevalling. Toen de baby was geboren was het blauw, bleek en slap. Ik dacht dat het dood was, net als de artsen. Wonderbaarlijk begon het te ademen.. De andere bevalling daar was die vrouw vaginaal enorm uitgescheurd en dat probeerde ze daarna te hechten, maar dat zat te diep dus die moest naar de operatie kamer. Dit waren de enige 2 die ik zag. Ook op de Intensive Care gekeken en op de Neonatologie Intensive Care. Beide leuk, maar op de NICU kunnen ze nog zoveel leren.. De mensen en baby's hebben zoveel meer kans op een (goede) genezing in Nederland dan hier.. Het is niet te vergelijken.
Een man uit de SEH die even gek werd en de Diabetes kliniek op rende. Ik zag mensen in paniek wegrennen dus ik rende er snel heen en zag die man en een oude vrouw met een flink bloedende hoofdwond. Snel naar de binnen gerend om handschoenen en wol te pakken. Hiermee haar hoofdwond kunnen stelpen en haar bij kennis kunnen houden. Ik rende hierbij langs lachende artsen en verpleegkundige van de SEH die naar die man stonden te kijken.. Andere patiënten hebben die man overmeesterd. Later heb ik bij deze man nog zijn naaldje verwijderd omdat die niet meer goed zat. Het personeel deed weinig, maar gelukkig was het goed afgelopen. Na de hectiek kwam ook het personeel van de SEH in actie..
Dinsdag, donderdag en vandaag op de operatie kamer. Veel leuke en interessante operaties kunnen zien en assisteren. Ik mag nog steeds veel en kan dus oefenen met naaldjes prikken, ruggenprikken (spinale anesthesie) en een slang in de longen (intuberen). Ook hechten mag ik regelmatig en vandaag onder andere een amputatie boven de knie mogen assisteren. Gek om zo een been daarna in je armen te hebben. Ik mocht ook het bot doorzagen en dicht hechten. Super leuk dat ze me deze kans geven om zoveel te leren. Wel blijf ik moeite hebben met kleine kinderen, baby's en oedematische ledematen te prikken. Veel oefenen dus nog hopelijk :)
Woensdag ben ik naar Jinja gegaan. Er was hier in mijn verblijf een reünie van een groep priesters die in hetzelfde jaar zijn afgestudeerd als priester. Ik vroeg hier aan 'father Simon' (de directeur hier) aan wie ik zo een tenue nu het beste veilig kon geven. Toen gaf hij aan dat 'father Euhigine' op een school werkt in Jinja. Ik ging dus woensdagochtend met hem mee naar Jinja. Dit was zo een 2,5 uur rijden i.v.m. files, files staan hier in Kampala namelijk altijd.. Daar aangekomen natuurlijk het een en ander over het geloof gehoord. Dat ik niet gelovig ben, niet in God geloof, niet gedoopt ben en niet in de krachten van God geloof was natuurlijk ook wel bijzonder.. Tja ik kon moeilijk zeggen dat ik dat wel allemaal heb aangezien ik niet goed, of eigenlijk heel slecht, kan liegen. Ik heb (ja ik heb de tijd in de gaten gehouden) 1 uur en 6 minuten onafgebroken moeten luisteren naar een verhaal over hoe het geloof in de wereld, in Afrika enz. is gekomen. Dit was wel interessant als hij dit in 5 minuten had verteld. Ik heb keurig geluisterd haha.
Het is daar een priester school voor jongens en daar is een voetbal-, volleybal- en basketbal team. De kleding gaat gebruikt worden door al deze teams indien ze een wedstrijd hebben. Zo heb ik er, dankzij de meiden van Ter Leede, veel jongens blij mee kunnen maken.
Morgen aan mijn verslag werken en het dan hopelijk afronden. Maandag nog aan de interventies en dan weer 4 dagen op de operatiekamers. Super veel zin in en daarna al reizen! De tijd vliegt echt!
Leuk dat je/jullie mijn reisverslagen nog volgen, leuk om alle reacties te lezen en horen!