Jinja, Tororo, Sipi en Gulu

Jinja:
Op de maandag ochtend vanaf Kampala naar Jinja (Nile river explorers). De chauffeur van het ziekenhuis zou me ophalen om 6 uur in de ochtend zodat ik om 7 uur met de gratis shuttle van Nile river explorers mee kon rijden vanaf Kampala naar Jinja. Echter was de chauffeur van het ziekenhuis hier niet van op de hoogte gebracht dus die toch maar even gebeld. Uiteindelijk ben ik met de ambulance van het ziekenhuis naar het afgesproken punt vertrokken. Met de shuttle bus naar Jinja, de reis kon echt beginnen! In Jinja aangekomen uitleg over het raften, ontbijtje en naar het water. Prachtig gebied daar langs de Nijl. Gaaf om daar te raften en in die omgeving. Het was graad 5 (je hebt van 1, heel zacht tot 6, heel extreem) dus dat was een uitdaging! Tussendoor rustige stukken en naar de omgeving gekeken en gepeddeld (en uiteraard verbranden). Stuiterend, hobbelend, springend, glijdend en ook vallend door het wilde water heen. Bij het laatste stuk namelijk over de kop en daarin was mijn oriëntatie (die over het algemeen al niet zo goed is) helemaal verstoord. Maar goed met mijn leven mijn peddel vastgehouden.. want ja dat helpt me vast met zwemmen.. maar er goed uitgekomen, een heerlijke barbecue lunch en weer op weg naar mijn slaap plek. Het verblijf lag prachtig aan de Nijl en daar in de avond met een jongen zitten kletsen. De volgende dag naar Jinja centrum heen en terug gelopen (zo een 20km totaal) Mooi om daar ook de omgeving en de bevolking te zien! In de avond weer heerlijk gegeten en wederom met een jongen zitten kletsen, was ook weer gezellig. Mijn derde en laatste dag in Jinja heb ik de ochtend met uitzicht op de Nijl zitten lezen. In de middag heb ik quad gereden. Mijn gids was niet zo spraakzaam, maar wist wel hoe hij kon scheuren. Dan ook wel (voelde me wel een aso) door de omgeving gescheurd. Paadjes die gemaakt waren voor voetgangers, fietsers en boda's waren nu ook gemaakt voor quads. Heel erg gaaf, ik was doorweekt van het opspattende water (het had 's nachts geregend) en ik zat onder het stof. Maar ontzettend leuk om te doen en onderweg ook echt het platteland kunnen zien waar die mensen wonen. Bij terugkomst van een betonnen glijbaan bij mijn verblijf op een plastic slee het water met kleren en al in gegaan. Een prachtige afsprong, door plat op mijn rug het water te bereiken. Wel leuk om te doen! Het stof was bij verre na nog niet overal weg, maar wederom een heerlijke dag! Voor de verandering mijn avond gevuld met het kletsen met een jongen.
Tororo:
Van Jinja door naar Tororo. Dit ging met een auto, boda, taxi bus (matatu) en boda gepaard. In deze matatu passen 14 volwassenen. En dat is niet heel luxe, maar gewoon alsof je in een ford viesta met z'n 5e zit. Echter vonden deze mensen het wel kunnen om hier 22 volwassenen in te proppen. Ik zat uiteraard naast een moeder met kind (kinderen niet meegerekend in de 22) die zat heerlijk tegen mij aangeplakt. Naast me iemand met een grote tas en aan deze rit heb ik een drukplekje op m'n stuit over gehouden, altijd fijn om ook eens mee te maken haha. Uiteindelijk in Tororo aangekomen bij de Benedict sisters. Een mooi verblijf met vriendelijke mensen. De gelovige verblijven zijn hier vaak het beste tegen een lage prijs en die kon ik makkelijk regelen dus vandaar dat ik daar elke keer verblijf. De middag in het gras liggen lezen en de avond met een andere gast in het verblijf doorgebracht. De volgende dag naar de Tororo Rock gelopen en deze beklommen/bewandeld. Ik was helemaal doorweekt toen ik boven kwam, want ik ga daar omhoog om 1 uur in de middag met 30 graden. Echter geen last van en eenmaal boven was ik op zoek naar een bankje/rots/uitzichtpunt. Dit bleek er niet te zijn, dus maar op een puntige rots genoten van het uitzicht. Hier een paar hollandse blokjes kaas gegeten, wat gelezen en heel veel gedronken. Mijn weg weer naar beneden voortgezet en terug door de omgeving en de wijken gelopen. Leuk om te zien hoe de mensen leven en waar ze zich mee bezig houden op een dag. Uiteraard krijg ik veel bekijks aangezien mijn huid me nog niet heeft aangepast aan de gemiddelde bewoner.. (nog niet!)
Sipi:
Met een boda, matatu, auto en boda naar Sipi toe. (Verblijf: Kapchorwe, Gamatuy) Een niet zo schoon verblijf, maar goed wel een verblijf. In de middag naar een waterval gelopen en over de kam van een heuvel gelopen om naar de bovenkant van de waterval te gaan. Heel erg mooi en een prachtige wandeling met lokale gids door het gebied heen. Als je alleen gaat moet je bij elk huis en elke tuin entree betalen en ik zou waarschijnlijk verdwaald zijn door al die paadjes. Daarna met de priester van mijn verblijf naar een grot gelopen. Enorm groot met veel gangen en af en toe een vleermuis om je oren. Leuk om te zien! Klein watervalletje ernaast, dus wederom een pracht plek. De avond doorgebracht met de priesters en wat vrienden van hun. Ze drinken een lokale drank genaamd, Agon. Ik drink hier geen alcohol en het zag er niet zo smakelijk uit dus niks van genomen. In mijn kamer met spinnenraggen, dode insecten, stof en wat later bleek een stank gaan slapen. De volgende dag met een gids door een dal naar een waterval gelopen, heel mooi! Ze lopen door alles heen alsof het niks is en ik ga daar dan als een zwetend en hijgend paard achteraan. Wel heel gaaf om wederom te zien hoe die mensen leven. Waterval was ook prachtig om te zien en via gammele trappen omhoog uit het dal geklommen. Doorgelopen naar de derde en laatste waterval en daar kon ik ook omhoog en bovenaan kijken. Daar waren ze zichzelf en kleren aan het wassen. Verderop de stroom halen ze er dan drink water uit.. tja.. Heel mooi en bij deze kon je ook achter de waterval komen. Dus in een grot erachter gestaan, mooi! De avond hetzelfde als de avond ervoor doorgebracht en genoten. (de volgende dag was mijn neus een beetje open en kon ik ruiken...... niet fraai wat ik in mijn dekens en kamer rook) Maar ik leef nog haha
Gulu:
De priesters moesten naar Mbale dus die hadden mij daar afgezet zodat ik de bus kon nemen naar Gulu. Ik vroeg of 10 uur niet te laat was.. Nee absoluut niet! Nou de bus was dus mooi weg. Ik weer in zo een matatu gestampt.. 22 bleek echter heel weinig te zijn, want er gaan er gewoon 25 in! Ja daar zat ik dan weer tussen geprakt en voor anderhalf uur hebben we in Mbale stil gestaan en konden we er niet uit, want hij weigerde de deur open te doen. Ja fijn is anders, maar goed uiteindelijk op weg met allemaal plakkende mensen tegen me aan. Dit keer zat ik echter op een iets zachter stukje dus bleef mijn stuit gespaard. Zelfs mijn voeten konden niet recht staan omdat er baggage lag.. Ze wilde ook nog een baby op mijn schoot mee laten reizen, maar dat ging me echt enorm veel stappen te ver! Weer een ervaring rijker dus haha. In Lira op een grote bus over kunnen stappen en daarin heb je 2 goede plekken met ruimte en ik kon op een daarvan zitten. Heel fijn dus! In Gulu een boda naar mijn bestemming. Een prachtige bestemming. Meteen een rondje gelopen en heel mooi daar! Door de oorlog die 30 jaar geleden voor 20 jaar heeft geduurd is het gebied nog steeds in opbouw. Bijna iedereen woont nog in rondawels. (weet niet hoe je het schrijft, maar die ronde van klei gemaakte huisjes met een rieten dak) Ziet er wel heel mooi uit, ook al zou ik er niet in willen wonen.. Ze ruimen daardoor echter wel hun rommel op. In heel Oeganda gooit iedereen zijn afval en rotzooi op de straat. Hier doen ze dat niet ivm de angst voor slangen. Er leven daar veel slangen en ze houden hun 'tuinen' dus heel kaal en schoon zodat ze die aan kunnen zien komen. Vriendelijk mensen en een verademing om geen gegil en geschreeuw te horen dat ze geld willen zoals velen in Sipi deden. Een gezellige avond gehad met de priesters daar en de volgende ochtend heeft een priester me nog voor ruim een uur rondgereden door Gulu om het me te laten zien. Super aardig! Daar de homeland bus genomen (die is 5000 duurder (€1,32 echt geen geld dus), maar daar houden ze zich aan het aantal mensen en stoelen) Een mooie rit op 1 van de 2 goede plekken in de bus. Van de omgeving kunnen genieten en in Kampala aangekomen een boda naar mijn verblijf genomen. Er stond wederom een onoverkomelijke file in Kampala dus met de auto kom je er dan amper door. Nu weer terug in Kampala.

Ontzettend genoten en veel van het land kunnen zien en een goed beeld van hoe de mensen overal een beetje leven. Heerlijke week achter de rug en 9 juni naar Red Chilli Hideaway rest camp in Kampala om 10 juni naar Queen Elizabeth National Park te vertrekken! Heel erg veel zin in!
Echt ontzettend genieten hier en de tijd vliegt voorbij!