Weer een weekje Oeganda

Weer een leuke dag met Jim en Matia gehad op zondag. We zijn in de ochtend naar de kerk gegaan.. Ja Pasen word hier grootst gevierd en is zelfs belangrijker dan Kerst. Ben helemaal op de hoogte en in de kerk probeerde ik tevergeefs het ritme bij te houden wat de rest van de kerk wel had. Zo een 1000 mensen kunnen in die kerk en er waren 4 diensten die helemaal vol zaten en met mensen nog buiten. Vooraf was er tassen controle, fouilleren en door zo een poortje lopen. Ik was alleen vergeten dat ik mijn zakmes in mijn tas had. Goed, ik viel verder al niet op met mijn iets minder donkere huid, mijn onwetendheid in de kerk en dus ook de ontdekking van mijn zakmes. Goed begin.
Vervolgens heb ik mijn was gedaan, met blaren als resultaat, mijn was opgehangen aan een vieze waslijn waardoor ik nu allemaal vieze strepen op mijn kleren heb zijn we bij een gezin gaan lunchen. Dit was bij de moeder van de non Marie en de zus Maria. Heel gastvrij, ontzettend veel eten en een heerlijke middag gehad! De kinderen blij kunnen maken met ballonnen, kunnen voetballen met ze en gekeken naar hun gedans. (ik heb me hier maar even aan gewaagd..)

Maandag met Jim en Matia naar een prachtig plekje geweest aan het water en daar lekker zitten kletsen. Het klikt heel erg met Jim en heb het oprecht echt naar mijn zin. Leuke verhalen over al zijn reizen en over van alles en nog wat. Leuk om met zulk gezelschap te mogen zijn!! Daarna met het hele gezin waar we bij hadden geluncht naar de dierentuin geweest. Geen foto’s gemaakt, want ik wil niet valsspelen natuurlijk. Wederom weer veel met Jim opgetrokken en me goed vermaakt. Eindelijk Jim op iets mogen trakteren, helaas was het niet zo lekker, maar ik was al blij dat ik iets mocht geven. In de avond met Jim en Matia naar een restaurantje gegaan, ijs gegeten en lekker zitten kletsen. Dit was ons laatste uitje, want Jim vertrok dinsdag helaas weer naar Amerika. Dinsdag ochtend nog samen kunnen ontbijten en daarna helaas afscheid moeten nemen. In de avond merkte ik meteen al de stilte en het gemis van mijn (iets oudere) reisvriend.

Dinsdag, woensdag en donderdag weer operaties bekeken. Ik mocht ook assisteren. Bij de eerstvolgende operatie zou ik gaan assisteren.. wat denk je dat er voor operatie aan komt zetten.. ja juist een vrouw met een anaal probleem. Goed daarbij dus mogen assisteren en de volgende mocht ik ook. En ja een vrouw met een abces in haar schaamlip… Tja je moet ergens beginnen met leren. Maar het was heel interessant en ondanks dat ik alleen dingen vasthoud, droog dep, aangeef, vraag en zeg waar de bloedvaten open staan, vond ik het heel leuk! Ontzettend leerzaam en leuk dat ik dat mag doen! Soms lastig als ze tijdens de operatie alleen Lugandees spreken en ik dus niet weet waar alles over gaat. Veel aardige mensen daar en kan vooral met een anesthesist goed over weg. Deze man werkt dan een dag op 3 operatiekamers tegelijk. Is soms onhandig als een patiënt opeens bij komt, een andere in moet slapen en weer een andere pijn ervaart.. een andere anesthesist had 24 uur dienst erop zitten, want er was geen andere voor de volgende dag. Knap hoe ze het volhouden af en toe.

Internet doet erg jammer, maar ze zeggen hier lachend dat het Afrika is dus dat ik daar ook aan moet wennen. Het lachen stopte snel toen ik duidelijk maakte wat ik ervan vond aangezien ze elke keer zeggen dat morgen het internet het weer doet, om deze tekst de volgende dag weer te herhalen. Opeens gingen ze bellen en dingen regelen. Vandaag dus weer internet.
Vandaag mocht ik weer assisteren bij een operatie van een complexe onderbeen breuk (fibula en tibia fractuur). Ook voor het eerst een hechting mogen zetten! Ontzettend leuk! Een jongen die maandag op zijn hoofd was gevallen door een motor ongeluk werd vandaag geopereerd. Had enorme zwelling tussen de hersenen. (glasgow coma scale: 2,2,4) Er was vandaag pas een drain beschikbaar, dus vandaar pas vandaag de operatie.. Ze vroegen of ik hierbij ook wilde assisteren, maar dit heb ik geweigerd ivm de toestand van de patiënt.

Gisteren is er een grote groep gearriveerd met allemaal gelovige mensen. Deze gaan een maand lang hun mond houden om tot zichzelf te komen. Mooie gedachte om niet te worden beïnvloed door alles om je heen, maar goed te reflecteren op jezelf. Kan dit wel waarderen, niet in zulke maten dat ik aansluit, maar zit zeker iets moois in. Als ze niet alleen hun mond hielde maar ook de deuren zachtjes dicht deden om 6 uur in de ochtend ben ik helemaal gelukkig haha

Ik leer veel van de praktijk en van de mensen hier. Voor mijn gevoel ben ik hier al ruim een maand, maar het is nog niet eens 3 weken. Het liefst vlieg ik elke nacht even heen er weer om Ilse een dikke knuffel te geven, maar dat doe ik dan maar in gedachte. 

(Foto's heb ik van de operaties en het ziekenhuis, maar weet nog niet of ik dat op internet mag zetten. Dus doe ik dat nog niet)