Andere ziekenhuizen

Dinsdag was ik dus in het Lubaga Hospital geweest (privé ziekenhuis)
Woensdag in het Kibuli Hospital (privé ziekenhuis)
Donderdag in het Kisugu Health Center (publieke instelling)
Vandaag in het Kisenyi Health Center (publieke instelling)

In de privé instellingen en ziekenhuizen moeten de mensen betalen om daar de zorg te ontvangen. Ook voor de onderzoeken en behandelingen. Alles moet betaald worden. Geen geld of niet betalen = geen zorg. Voor de arme mensen is dit dus niet mogelijk. Om een idee van een beginnend verpleegkundige te geven: 200.000 UGS tot 400.000 UGS (€52,84 tot €105,68) per maand. Hiervan moet dan alles betaald worden en het is hier dan wel goedkoper leven als in Nederland.. Maar niet zoveel goedkoper.
Je hebt hier ook de publieke ziekenhuizen en instellingen en daar is alles gratis. Gratis opname, advies, medicijnen en behandeling. Echt alles. Echter is alles niet altijd aanwezig.. Er is niet altijd genoeg personeel, materiaal is niet aanwezig of de medicijnen zijn niet meer in voorraad. Wil je het dan toch hebben, zul je het moeten kopen. Ik heb een prachtige tandartsstoel zien staan, waarvoor een vrouw speciaal had geleerd om tanden te kunnen verzorgen enz. Maar ze kon er niks mee, want er was geen geld voor de voorraad om de stoel te gebruiken... Als er een arts naar een patiënt toe gaat en zegt wat er nodig is dan is de eerste vraag: Hoeveel kost dat? En dan daarna hoor je regelmatig: Okee dan kom ik over een maand terug met het geld. Het gebeurt dat het dan te laat is en iemand al is overleden voordat ze het geld bij elkaar hebben kunnen krijgen. Families delen hier alle kosten voor zorg en levensonderhoud.

Nu heb ik dus ook 6 bevallingen bij 'mogen' wonen. Vreselijk! Ik hou er sowieso al niet van en ze zeggen dat het iets heel natuurlijks is... maar jeetje.. een mens uit een mens en bleh. De vrouwen zijn hier ook helemaal niet echt gelukkig met een geboorte. Ze hoeven het kind niet echt te zien of aan te raken. Na een tijdje leggen ze het aan de borst omdat het moet, maar er is totaal geen emotie. Ik heb hiernaar gevraagd en dat is gewoon omdat het maar een geboorte is en die gaat gepaard met veel pijn en ellende. (die pijn en ellende heb ik inderdaad gezien)

De eerst ervaring was met een vrouw die te vroeg begon te persen waardoor de baarmoedermond was beschadigd. Daarna mocht ze persen en deed ze het te langzaam.. Toen met meconium en al kwam dat kind er met de navelstreng om de nek helemaal blauw en onder de poep uit. Ik was al bang dat mijn eerste ervaring met een geboorte gelijk een doodgeboorte zou zijn.. Maar het kindje begon gelukkig te ademen. Ze konden daar niet uitzuigen, want de machine was stuk en nog niet gerepareerd.. O en niet te vergeten: Ze was ook uitgescheurd. Dit was ervaring 1. Gelukkig gingen ervaring 2 en 3 wat normaler.. Toch 3 van de 6 die in heb gezien werden geboren met meconium, geen idee of dit normaal is. Maar lijkt me niet.. Ze hebben in de publieke instellingen die ik heb gezien geen vacuümpomp of zo een tang. Ze hebben geen bloed indien nodig. Ze gebruiken geen pijnstilling en is het kind of moeder in nood moet er veel geregeld worden. De ambulance moet gebeld worden, daar moet personeel voor gezocht worden, dan komt die eraan gereden over de wegen hier.. dat kan even duren. Dan moet die vrouw met (ongeboren) kind erin en hobbelt het naar een ander ziekenhuis waar ze wel een keizersnede uit kunnen voeren. Dit kan dus al met al te lang duren met alle gevolgen van dien.
Er is weinig, ze weten soms ook niet alles, maar wat ik blijf zeggen. Ze doen het goed met de middelen die ze hebben. De vroedvrouwen gaan hier (op eigen kosten) naar het huis van de bevallen vrouw om haar daar alles uit te leggen. Als de vroedvrouw geen geld heeft voor vervoer gebeurt dit niet, maar anders is dit natuurlijk ontzettend goed!
Ze doen in het de publieke ziekenhuizen wel ontzettend veel voor HIV/AIDS en daar zijn ook genoeg condooms, informatiefolders en er zijn genoeg medicijnen. Dit is mede mogelijk door de vele sponsoring vanuit heel de wereld.

Ik heb nu een klein beeld van de ziekenhuizen/instellingen in de omgeving van het St. Francis Hospital waar ik heel de tijd ben. Goed om te zien, maar als ik ziek word pak ik het eerste en beste vliegtuig naar huis. De wereld is oneerlijk verdeeld.. Ook qua zon trouwens, want wat is dat heerlijk hier! Wat hou ik van dit weer. Vandaag was het koud en had ik het dus ook echt koud, het was 23 graden haha.
Overal waar ik heen ga komen mensen naar me toe om een praatje te maken en daardoor is het overal waar ik ben altijd wel gezellig met de mensen om mij heen. Ontzettend veel vriendelijkheid! Morgen weer wandelen en naar een strandje (als ik dat vind)
Ik ben vaak wel 5 volle dagen in de weer, maar echt als werken of zwaar is het absoluut niet, veel meer als genieten. Heerlijk alle nieuwe ervaringen, leermomenten en mensen die ik ontmoet.

Ik vermaak me goed en alle reacties op mijn verhalen vind ik ontzettend leuk! Dank jullie wel! :)